Tak wygląda zreformowany w duchu wielkolechickim wyraz morze. Czytaj dalej „P. R. Słownikowej [4]: Mmmm”
Dlaczego serial wszechczasów tak marnie skończył?
Miałem nie pisać o „Grze o Tron”, wiem, ale to ciekawe, dlaczego król okazał się nagi tak bardzo, że nawet Internet to zauważył. Czytaj dalej „Dlaczego serial wszechczasów tak marnie skończył?”
Propozycja reformy [3]: miiź!
By zrozumieć, sąd się wziął miiź musimy zacząć od pierwszego przypadku, mianownika miś. Otóż miiź to dziewiąty przypadek tego rzeczownika, głaskacz. Czytaj dalej „Propozycja reformy [3]: miiź!”
Propozycja Reformy Słownikowej [2]
Zrobiwszy porządki z łudzkością, biorę się za człowieka. Człowiek powinien być rozbity na dwa rzeczowniki, słowiek i szłowiek, co samo przez się jest zrozumiałe. Pierwszy dla tych od mówienia, drugi dla tych od poruszania się po powierzchni planet. Czytaj dalej „Propozycja Reformy Słownikowej [2]”
Propozycja reformy słownikowej [1]
Wyraz „ludzie”, postawiony przy z starolechickim rdzeniu „łudź”, woła o pomstę do nieba, a do nas o reformę. Tak, ludzie krzyczą o dopracowanie! Czytaj dalej „Propozycja reformy słownikowej [1]”
Traktat o rzeczach większych
Czy Pan Jezus wygłupia się, gdy mówi: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca? Myślę, że nie, bo zdanie to, by zaznaczyć, że jest ważne, zaczyna od amen, amen, czyli jest to prawda i tylko prawda. Dobrze w takim razie – kto dokonał dzieł większych, niż On? Czytaj dalej „Traktat o rzeczach większych”
Sodoma, Frederic Martel [Recenzja]
Czuję przypływ odwagi. Nie jest to niestety puls mojego wewnętrznego morza, lecz raczej duchowego Bałtyku, na którym unosi się nasz dzielny Naród pomiędzy dziełami swojej pracy i zadumy na dłubankach klasy „Tabu”. Wiadomo, kto nimi pokołysał – bracia Sekielscy i dzielne Ofiary, które dały świadectwo prawdzie, jak kazał Pan Jezus.
