Radziszewski dowodzi, że realizm magiczny, kojarzący się z Marquezem czy z Calvino, nie zużył się całkiem dla polskiej wsi. Zręby z kart „Pomiędzy” idzie kupić wraz z mieszkańcami i człowiek nie żałuje.
literatura
Orwell zaczął esej o Ghandim od słusznej uwagi, że święci powinni być uznani za winnych, o ile nie udowodni się, że są niewinni. Orwell niczyim świętym nie jest, mimo tylu chętnych. Rok 1984 nie jest kazaniem. Dzieło dzieli los autora – uznany za symbol, okazuje się żywe. Pełne zachwytu i gniewu.
Jakie kobiety kochają pisarze? Michiko, dawną narzeczoną Yukio Mishimy cały świat zobaczył w kwietniu 2019 roku. Na wszystkich […]
Dobra proza to stawianie słów jak cegieł, napisał Nowakowski, a Emilie Pine potwierdza to. Stawia słowo przy słowie, […]
Opierałem się jak mogłem, jak się godzi komuś o mojej pozycji opierać się jaskrawej sukience. Nie wiem, czy jeszcze opierałem się, czy już nie, gdy pociągnęła mnie za sobą, a tkanina na niej śmiała się głośniej niż żółć i groźniej niż czerwień.
Pierwszy raz spotkałem się z literaturą bułgarską, gdy uratowałem z kontenera na makulaturę przy puławskiej plebanii „Tytoń” Dimowa. Niestety, nie zdążyłem się zaciągnąć, ledwo zapaliłem, a anioł stróż szepnął mi na ucho, że to socrealizm.
