Taka przypowieść. Przed obiema wojnami, w mieście zwanym Nowy Jork pewnien chłopak wyrobił sobie zły zwyczaj zarabiania na życie rozbojem. Na imię miał Patryk, był wielki i jadł za całe Irlandzkie opactwo. Na ulicach mawiano, że z jego potężnych dłoni dałoby się wyciosać dwa nagrobne krzyże.
Najpierw do głowy przyszły cele:
- zrobić fajną szopkę!
- zrobić fajną szopkę dla dzieci!
- zrobić fajną szopkę dla dzieci, która pomoże w wielu kazaniach na 13 u Ducha w Lublinie.
- zrobić fajną szopkę pokazującą teologiczne konsekwencje Bożego Narodzenia.
- Nieoficjalne – zająć się na moment czymś innym, niż szereg ważnych i koniecznych projektów, itd
Gdy Boże Dziecię podnosi rękę, drży Ojczyzna miła w całym swoim sercu o trzydziestu milionach przedsionków, arterii i komór.
Moje środowisko nienaturalne w centrum wschodniego miasteczka:)
W nagłówku uniwersalny człowiek według św. Hildegardy, w kopii z XIII-wiecznego manuskryptu. Wzniesione oczy i otwarte dłonie tworzą piękny łuk. O znaczenie zwierzęcych łbów trzeba pytać Hildegardę.
Jeśli decydujesz się na prowadzenie kawiarni literackiej, to jak z karierą psychiatry lub komornika – w końcu spotkasz pisarza.
Albo jak je napisać? Oto schemat, który znalazłem na blogu pewnego psychiatry.
Religia w Grze o Tron rzuca się w oczy.
Religia w Grze o Tron rzuca się w oczy.
Nie wiadomo! 