Nieradość kupują ludzie, co brali Mikrotyki. Kupują z radością, bo źródełko sprawdzone, u Pablopavo, czyli u Pawła Sołtysa, dilera opowiadań niegłupio smutnych i niewkurzająco pogodnych.
Tysiąc słów warte jest więcej, niż obraz
Z Recenzuję
Marysieńka, Tadeusz Boy-Żeleński
Jakie były ostatnie słowa Jana Sobieskiego, tego Lwa Lechistanu, który złamał potegę Półksiężyca, ocalił Wiedeń i Rzym?
Baron drzewołaz, Italo Calvino
Recenzowanie Calvino to jak recenzowanie wrzosowiska w słoneczny dzień lub spontanicznej podróży pociągiem, nawet PKP.
Szczeliny istnienia, Jolanta Brach-Czaina
„Szczeliny istnienia” to dwieście piętnaście stron filozofii spisanej w języku, w którym słowo filozof to uliczna obelga.
Midsommar, w jasny dzień
Midsommar to film o rytuale i dlatego dusza ma radowała się podczas seansu niby bocian, co znalazł na łące króliczka i połknął go, w jasny dzień.
Wicehabia Przepołowiony, Italo Calvino
Recenzować książkę, na której okładce litery układają się w Italo Calvino, tytuł dowolny, to jakby recenzować Ocean Spokojny, świeże maliny, pierścienie Saturna albo, choć z nieco innych powodów, dokumenty podpisane: Episkopat Polski.
Dzienniki kołymskie, Hugo-Bader
Nie kupiłem tej książki.
O rodzicach i dzieciach, Emil Hakl
Gdy pierwszy raz spotkałem się z czeskim pisaniem, z dolnej części pleców zaczynały mi właśnie wyrastać skrzydła husarskie (byłem po trzeciej lekturze „Potopu”).
Traktat o maszynkach do lodu
Ojcowie Pustyni mawiali, że w najgorszy skwar to czas demona południa, który ludzką dusze wysysa z namiętnością, z jaką spożywam czwarty koktajl z lodem.
Sodoma, Frederic Martel
Czuję przypływ odwagi. Nie jest to niestety puls mojego wewnętrznego morza, lecz raczej duchowego Bałtyku, na którym unosi się nasz dzielny Naród pomiędzy dziełami swojej pracy i zadumy na dłubankach klasy „Tabu”. Wiadomo, kto nimi pokołysał – bracia Sekielscy i dzielne Ofiary, które dały świadectwo prawdzie, jak kazał Pan Jezus.
Gra o Tron, odcinek 3 [spojlery]
Na drugi odcinek się obraziłem i nie zrobiłem recenzji. Dopiero przedwczoraj mi przeszło i stwierdziłem, że może coś napiszę, nie tyle o odcinku, bo nic w nim nie zaszło, lecz o piosence, ale nie zdążyłem przed trzecim.
Fragmenty dziennika SI, Łukasz Zawada [Recenzja]
Dziękuję Bogu, że przeczytałem tę książkę, bo dzięki temu sięgnąłem też po jej recenzje. O ile „Fragmenty Dziennika SI” mnie nie zaskoczyły, o tyle recenzje okazały się największym zaskoczeniem miłościwie panującej nam Wiosny.