Midsommar to film o rytuale i dlatego dusza ma radowała się podczas seansu niby bocian, co znalazł na łące króliczka i połknął go, w jasny dzień.
Duszpasterstwo jasnych gwiazd
Z Recenzuję
Wicehabia Przepołowiony, Italo Calvino [Recenzja]
Recenzować książkę, na której okładce litery układają się w Italo Calvino, tytuł dowolny, to jakby recenzować Ocean Spokojny, świeże maliny, pierścienie Saturna albo, choć z nieco innych powodów, dokumenty podpisane: Episkopat Polski.
Dzienniki kołymskie, Hugo-Bader [Recenzja]
Nie kupiłem tej książki.
O rodzicach i dzieciach, Emil Hakl
Gdy pierwszy raz spotkałem się z czeskim pisaniem, z dolnej części pleców zaczynały mi właśnie wyrastać skrzydła husarskie (byłem po trzeciej lekturze „Potopu”).
Traktat o maszynkach do lodu
Ojcowie Pustyni mawiali, że w najgorszy skwar to czas demona południa, który ludzką dusze wysysa z namiętnością, z jaką spożywam czwarty koktajl z lodem.
Sodoma, Frederic Martel [Recenzja]
Czuję przypływ odwagi. Nie jest to niestety puls mojego wewnętrznego morza, lecz raczej duchowego Bałtyku, na którym unosi się nasz dzielny Naród pomiędzy dziełami swojej pracy i zadumy na dłubankach klasy „Tabu”. Wiadomo, kto nimi pokołysał – bracia Sekielscy i dzielne Ofiary, które dały świadectwo prawdzie, jak kazał Pan Jezus.
Fragmenty dziennika SI, Łukasz Zawada [Recenzja]
Dziękuję Bogu, że przeczytałem tę książkę, bo dzięki temu sięgnąłem też po jej recenzje. O ile „Fragmenty Dziennika SI” mnie nie zaskoczyły, o tyle recenzje okazały się największym zaskoczeniem miłościwie panującej nam Wiosny.
Recenzja pierwszego odcinka „Gry o tron”, sezon ósmy [spojlery!]
Odcinek ten zrecenzował w pierwszym sezonie Ned Stark, gdy kazał swojej kreatywnej żonie obsadzić przesmyk pomiędzy Północą, a resztą kontynentu.
Książka o najpiękniejszym tytule na świecie [recenzja]
„Tylko Beatrycze” Teodora Parnickiego to czysta radość.
Zyta Rudzka, Krótka Wymiana Ognia [długa recenzja]
Opierałem się jak mogłem, jak się godzi komuś o mojej pozycji opierać się jaskrawej sukience. Nie wiem, czy jeszcze opierałem się, czy już nie, gdy pociągnęła mnie za sobą, a tkanina na niej śmiała się głośniej niż żółć i groźniej niż czerwień.